Ebû Hüreyre’den nakledildiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöy-640. le buyurmuştur: “Bir kul/kişi bir başka kişinin/kulu(n ayıbını) dünyada örterse, Allah da kıyamet günü onu(n ayıbını) örter.”
(M6595 Müslim, Birr, 72; HM9033 İbn Hanbel, II, 389)
Abdullah b. Mes’ûd’un naklettiğin641. e göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “ İnsanoğluna şeytan da melek de yaklaşır. Şeytanın yaklaşması, kötülüğe götürmek ve hakkı yalanlatmaktır. Meleğin yaklaşması ise onu hayra götürmek ve ona hakkı doğrulatmaktır. Kim (vicdanında) bunu (hayra yönelmeyi) bulursa bunun Allah’tan olduğunu bilsin ve Allah’a hamdetsin. Kim de içinde diğerini (şeytanın vesvesesini) bulursa taşlanmış ve kovulmuş şeytandan Allah’a sığınsın! ” (T2988 Tirmizî, Tefsîru’l-Kur’ân, 2)
Ebû Hüreyre anlatıyor: “Hz. Peygamber’in (sav) ashâbından ba-642. zıları gelerek, ‘İçimizden bazen söylemeyi bile büyük (bir günah) saydığımız şeyler (vesveseler) geçiyor.’ dediler. Hz. Peygamber, ‘ Hepiniz aynı şeyleri hissediyor musunuz? ’ buyurdu. Onlar da cevaben, ‘Evet.’ dediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav), ‘İşte bu apaçık imandır.’ buyurdu. (M340 Müslim, Îmân, 209)
Ebû Hüreyre’nin (ra) naklettiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle 643. buyurmuştur: “ Sizden herhangi birinize şeytan gelir ve ‘Şunu böyle kim yarattı? (Şunu) böyle kim yarattı?’ en sonunda, ‘Rabbini kim yarattı?’ diye sorar(ak sürekli vesvese verir). İşbu raddeye gelince o kişi derhâl (şeytandan) Allah’a sığınsın ve (vesvesesine) hemen son versin! ” (B3276 Buhârî, Bed’ü’l-halk, 11)