Ebû Eyyûb anlatıyor: Resûlullah’ın (sav) şöyle dediğini işittim: 912. “Her kim (esirler arasındaki) anne ile çocuğunu birbirinden ayırırsa Allah da o kimseyi kıyamet gününde sevdiklerinden ayırır.” (T1566 Tirmizî, Siyer, 17; HM23895 İbn Hanbel, V, 413)

Ali (b. Ebû Tâlib) anlatıyor: “Resûlullah (sav) bana kardeş 913. olan iki yardımcı genç hibe etti. Ben de onlardan birini sattım. Bir gün Resûlullah (sav) bana, ‘Ey Ali! Gençten ne haber?’ diye sordu. Ben de ona (sattığımı) söyledim. Bunun üzerine Resûlullah, ‘Onu geri al, onu geri al.’ buyurdu. (T1284 Tirmizî, Büyû’, 52; İM2249 İbn Mâce, Ticâret, 46)

Ebû Hüreyre’nin naklettiğin914. e göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Allah yolunda yaralanan her bir yaralı muhakkak kıyamet gününde yarası kanayarak gelir. Rengi kan rengi, kokusu ise misk kokusudur.”

(B5533 Buhârî, Sayd, 31)
Ebû Ümâme’nin naklettiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle bu-915. yurmuştur: “Sadakaların en değerlisi, Allah yolunda(ki mücahidlerin) gölgelenmesi için çadır (bağışlamak), bir hizmetçiyi Allah yolunda (çalışmak üzere) hibe etmek veya at, deve gibi binilmeye uygun bir hayvanı Allah yolunda (kullanılmak üzere) bağışlamaktır.”

(T1627 Tirmizî, Fedâilü’l-cihâd, 5)

Zeyd b. Hâlid’den rivayet edildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle 916. buyurmuştur: “Her kim Allah yolunda savaşacak bir askeri (savaş için) donatırsa kendisi de savaşmış gibi olur. Kim de Allah yolunda savaşa çıkan gazinin arkasından ailesine iyi bir şekilde göz kulak olursa o da savaşmış gibi olur.” (M4902 Müslim, İmâre, 135)

Ebû Ümâme’den nakledildiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöy-917. le buyurmuştur: “Kim savaşa katılmaz veya savaşa katılan bir gaziyi donatmaz ya da savaşa giden gazinin ailesine iyi bir şekilde göz kulak olmazsa Allah onu bir felâkete uğratır.” (D2503 Ebû Dâvûd, Cihâd, 17)

Abdullah el-Hatmî’nin naklettiğine göre, Hz. Peygamber (sav) bir 918. orduyu uğurlamak istediği zaman, “Sizin dininizi, geride bıraktıklarınızı ve amellerinizin sonuçlarını Allah’a emanet ediyorum.” buyururdu.

(D2601 Ebû Dâvûd, Cihâd, 73)

ŞEHİTLİK ALLAH İÇİN ÖLÜMSÜZLEŞMEK