Ebû Musa’dan nakledildiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöy-1224. le buyurmuştur: “Benim ve Allah’ın bana verdiği görevin durumu, bir kavme gelip ‘Ben, düşman ordusunu gözlerimle gördüm. Ben apaçık bir uyarıcıyım. Derhâl kaçıp kurtulun!’ diyen kimsenin hâline benzer. Kavminden bir kısmı onun uyarısına itaat etmiş ve geceleyin yavaşça kaçıp kurtulmuş; bir kısmı ise (onu) yalanlamış ve oldukları yerde sabahlamıştır. Dü şman ordusu sabah gelip onları yok etmiştir. İşte bana itaat edip getirdiğime tâbi olan kimsenin misali ile bana isyan edip getirdiğim hakikati yalanlayanın misali buna benzer.” (B7283 Buhârî, İ’tisâm, 2; M5954 Müslim, Fedâil, 16)
Ebû Hüreyre’den nakledildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle 1225. buyurmuştur: “Bana itaat eden Allah’a itaat etmiş, bana isyan eden Allah’a isyan etmiş olur...” (M4749 Müslim, İmâre, 33; B7137 Buhârî, Ahkâm, 1)
Ebû Hüreyre anlatıyo1226. r: “Resûlullah (sav) bize hutbe verdi... Sonra şöyle buyurdu: ‘ Ben sizi kendi hâlinize bıraktığım müddetçe siz de beni bırakın. Sizden öncekiler, çok soru sormalarından ve peygamberlerinin buyrukları üzerinde ihtilâf etmelerinden dolayı helâk olup gitmişlerdir. Size bir şey emrettiğimde gücünüzün yettiğince onu yapın, size bir şeyi yasakladığımda da onu terk edin! ’” (M3257 Müslim, Hac, 412)