Hz. Âişe’den rivayet edildiğin520. e göre, Resûlullah’a (sav), “Allah katında amellerin en sevimlisi hangisidir?” diye soruldu. Resûlullah, “Az da olsa devamlı olanıdır.” buyurdu.
(M1828 Müslim, Müsâfirîn, 216)
Hz. Âişe anlatıyor: “Resûlullah’ın (sav) bir hasırı vardı, gece (mes-521. citte) onunla kendisine özel bir yer yapar ve içerisinde namaz kılardı. İnsanlar da ona uyarak onun kıldığı namazı kılmaya başladılar. Hz. Peygamber gündüz olunca hasırı (açar ve) sererdi. Bir gece insanlar yoğun biçimde mescide doluşunca onlara şöyle dedi: ‘Ey insanlar! Gücünüzün yeteceği amelleri yapın! Allah usanmaz ama siz usanırsınız!..’ ”
(M1827 Müslim, Müsâfirîn, 215)
Sa’d b. İbrâhim’in, Kâ’b b. Mâlik’in oğlundan naklettiğine göre, 522. Kâ’b b. Mâlik şunları söylemiştir: “Resûlullah (sav) şöyle buyurdu: ‘Mümin taze ekin gibidir. Olgunlaşıncaya kadar rüzgâr onu eğip büker; bazen yere yatırır, bazen de doğrultur (ama o kırılmaz)...’ ”
(M7094 Müslim, Sıfâtü’l-münâfikîn, 59)
İbn Ömer’den rivayet edildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle bu-523. yurmuştur: “Münafık iki sürü arasında dolaşan şaşkın bir koyun gibidir. Bir o sürüye karışır bir bu sürüye karışır, hangi sürünün peşinden gideceğini bilmez.”
(N5040 Nesâî, Îmân, 31)