Ebu’n-Nadr, Eslem kabilesinden ve Hz. Peygamber’in (sav) 583. ashâbından olan Abdullah b. Ebû Evfâ isimli bir kişinin, Harûrîler (Hâricîler) üzerine sefere çıktığında Ömer b. Ubeydullah’a yazdığı mektupta şunu naklettiğini anlatıyor: “Resûlullah (sav) düşmanla karşılaştığı bir gün, güneş (batıya) meyledene kadar bekledi ve ashâbının arasında ayağa kalkarak şöyle buyurdu: “Ey insanlar! Düşmanla karşılaşmayı temenni etmeyin. Allah’tan, bela ve musibetlerden uzak kalmayı (afiyet) isteyin. Fakat düşmanla karşılaştığınız zaman da sabredin. Ve bilin ki cennet kılıçların gölgeleri altındadır.” (M4542 Müslim, Cihâd ve siyer, 20)

Enes (b. Mâlik) anlatıyor: “Hz. Peygamber (sav) insanların en 584. iyisi, en cömerdi ve cesuru idi. Bir gece Medine halkı (yüksek bir ses duyarak) korkmuştu. İnsanlar sesin geldiği yöne doğru gittiler. Herkesten önce sesi araştırmaya giden ve geri dönmekte olan Hz. Peygamber (sav) onları karşıladı...” (B6033 Buhârî, Edeb, 39)

Ebû Hüreyre’den nakledildiğin585. e göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “...Müslüman kardeşini küçük görmesi kişiye kötülük olarak yeter.”
 (D4882 Ebû Dâvûd, Edeb, 35)

Enes’ten nakledildiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöyle buyur-586. muştur: “Sizden biri, kendisi için istediğini (Müslüman) kardeşi için de istemedikçe (gerçek anlamda) iman etmiş olamaz.”
 (B13 Buhârî, Îmân,7)

ARABULUCULUK KARDEŞLERİN ARASINI BULMAK