Câbir b. Semüre şöyle demiştir: “Ben Peygamber’in (sav) mecli-601. sinde yüzden fazla kere bulundum. Onun ashâbı (mescitte oturup) şiirler okur, câhiliye devrinde olan bazı işlerden söz ederlerdi. O, konuşulanları sessiz bir biçimde dinler, zaman zaman da onlarla birlikte gülümserdi.” (T2850 Tirmizî, Edeb, 70)

İbn Abbâs’tan rivayet edildiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöyle 602. buyurmuştur: “Kardeşinle (düşmanlığa varan) tartışmaya girme, onunla (kırıcı şekilde) şakalaşma ve ona yerine getiremeyeceğin sözü verme.”
 (T1995 Tirmizî, Birr, 58)

Ebû Hüreyre’den nakledildiğin603. e göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Bir kişinin kalbinde aynı anda iman ile küfür, doğruluk ile yalancılık, hıyanet ile emanet bir arada bulunmaz.”
 (HM8577 İbn Hanbel, II, 349)

Ebu’l-Havrâ’ es-Sa’dî anlatıyor: “Hasan b. Ali’ye, ‘Resûlullah’tan 604. (sav) ne öğrendin?’ diye sordum. Dedi ki, ‘Resûlullah’tan (sav) şunu öğrendim: Seni şüphelendireni bırak, şüphelendirmeyene bak. Çünkü doğruluk kalbin (tereddütsüz biçimde) huzura ermesidir. Yalan ise şüpheden ibarettir.’ ” (T2518 Tirmizî, Sıfatü’l-kıyâme, 60)

Ebû Hüreyre’den nakledildiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöy-605. le buyurmuştur: “Her duyduğunu söylemesi kişiye yalan olarak yeter!”
 (D4992 Ebû Dâvûd, Edeb, 80

MÜSAMAHA HOŞGÖRÜ