Ebû Hüreyre’nin (ra) naklettiğine göre, Hz. Peygamber (sav) 1288. şöyle buyurmuştur: “Ben, dünyada ve âhirette her müminin diğer insanlardan öncelikli olan velîsiyim. Dilerseniz ‘Peygamber, müminlere kendi canlarından daha yakındır.’ âyetini okuyun. Geride mal bırakan her mümine, asabesi (baba tarafından akrabası) olanlar mirasçı olsun. Eğer borç ya da himayeye muhtaç çoluk çocuk bırakırsa, bana gelsin. Zira onun velîsi benim.” (B4781 Buhârî, Tefsîr, (Ahzâb) 1)
Abdullah b. Ebû Katâde’nin, babası Ebû Katâde’den naklettiği-1289. ne göre, Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur: “Bazen uzun (bir kıraat ile) kıldırmak niyetiyle namaza dururum da bir çocuğun ağlamasını işitir ve annesine sıkıntı vermek istemediğim için namazımı kısa tutarım.” (B707 Buhârî, Ezân, 65)
Enes b. Mâlik’in naklettiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöy-1290. le buyurmuştur: “Her peygamberin ümmeti için yaptığı bir dua vardır. Ben ise duamı kıyamet gününde ümmetime şefaat için sakladım.” (M494 Müslim, Îmân, 341)
Behz b. Hakîm’in, babası aracılığıyla dedesinden naklettiğine 1291. göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Siz, ümmetlerin sayısını yetmişe vardırdınız. Allah katında o ümmetlerin en hayırlısı ve en değerli olanı da sizsiniz.” (İM4288 İbn Mâce, Zühd, 34)