Ebû Hüreyre’den rivayet edildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle 1582. buyurmuştur: “Her peygamberin niyaz ettiği bir duası vardır. Ben de duamı kıyamet gününde ümmetime şefaat etmek için saklamak istiyorum.”
(M487 Müslim, Îmân, 334)
Ebû Hüreyre’nin naklettiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle bu-1583. yurmuştur: “Ben âdemoğlunun efendisi, kabri ilk açılacak olan, ilk şefaat edecek ve şefaati ilk kabul edilecek olanım.” (D4673 Ebû Dâvûd, Sünnet, 13)
Ebû Ümâme el-Bâhilî’nin naklettiğine göre, Resûlullah (sav) 1584. şöyle buyurmuştur: “Kur’an okuyun! Çünkü Kur’an, kıyamet gününde dostuna (okuyucusuna) şefaatçi olacaktır...”
(HM22546 İbn Hanbel, V, 255; M1874 Müslim, Müsâfirîn, 252)
Câbir (b. Abdullah) anlatıyo1585. r: “Bir adam Hz. Peygamber’e (sav) gelerek, ‘Ey Allah’ın Resûlü! (Cennet ve cehennemi) gerektiren iki sebep nedir?’ diye sordu. Allah Resûlü, ‘Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmadan ölen kimse cennete girer; Allah’a bir şeyi ortak koşarak ölen de cehenneme girer.’ buyurdu.” (M269 Müslim, Îmân, 151)
Abdullah1586. (b. Mes’ûd) tarafından rivayet edildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Kalbinde hardal tanesi kadar iman olan hiç kimse cehenneme girmez. Kalbinde hardal tanesi kadar kibir bulunan hiç kimse de cennete giremez.” (M266 Müslim, Îmân, 148; T1998 Tirmizî, Birr, 61)